Ես անտուն եմ եւ զզվելի.միգուցե այսպիսին չեմ եղել,որովհետեւ մի անգամ արեւածառիկ վաճաղող,ծերությունից թեքված եւ կորացած տատիկը,որից փորձեցի մի բուռ արեւածաղիկ թռցնել,թեւս մոր պես բռնեց ու ասաց.
-Գող չեն ծնվում,վերցրու մի բուռ ու գնա հանգիստ,դու դա չես գողացել...
Ես գող չէի ծնվել եւ չէի նկատել,թե ինչպես դարձա,կամ էլ չէի ցանկանում նկատել,որ ինձնից չամաչեմ:
Դեմքս մազակալել էր ու բավականին մեծ էի երեւում՝չնայած երիտասարդ եմ դեռ,իսկ գրպանահատի համար տարիքը կապ չունի,քանի որ սնվելու ցանկություն ամեն տարիքում էլ կա:
Ես քնում եմ ամեն տեղ.դուք բնակարաններ ունեք,իսկ իմ տունը մի ամբողջ քաղաք է:
Սովորական մարդիկ վախենում են գիշերով հայտնվել տանիքին,կամրջի տակ,գերեզմանոցում,որովհետեւ միշտ այնտեղ են ամենազզվելիներն ու ամենավտանգավոր մարդիկ:
Ես չեմ վախենում,քանզի ամենազզվելին եւ ամենավտանգավորը ես եմ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий