Գրառումներ Երիցուկի օրագրից
Ինձ ասում էր, որ չափից դուրս պարզ եմ, ինչպես մաթեմատիկական բանաձևը, որն անգիր անելով կարելի է հեշտությամբ լուծել ցանկացած խնդիր: Նրա համար ես ամեն երևույթի ամենապարզ ընկալումն էի, նախնական, միաբջիջ ձևը:
Ինձ երիցուկ էր ասում, ես էլ իրեն Զինվորիկ, որի փաղաքուշ վերջածանցը հունից հանում էր նրան: Հսկա էր իսկական...
Ամեն մի հարմար առիթի կարող էր իր բնավորության կոշտ ու մահաբեր 《ներբաններով》տրորել ինձ, հավասարեցնել հողին, բայց դրան հակառակ ինքն էր իջնում, կորանում ու ուժը թողած մի Երիցուկի պարզագույն թերթիկների մեջ` իմաստ փնտրում:
Պարզությունս լուծել չէր ցանկանում, ասում էր` խրթին գործ է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий